Rząd tymczasowy: okres przejściowy w historii Brazylii

Rząd tymczasowy jest terminem używanym do opisania okresu przejścia politycznego w kraju. W kontekście brazylijskim rząd tymczasowy odnosi się do okresu między proklamacją Republiki w 1889 r. A ogłoszeniem pierwszej konstytucji republikańskiej w 1891 r.

Proklamacja Republiki i koniec monarchii

Proklamacja Republiki oznaczała koniec reżimu monarchicznego w Brazylii, który trwał ponad trzy wieki. 15 listopada 1889 r. Marszałek Deodoro da Fonseca poprowadził zamach wojskowy, który odrzucił cesarza Dom Pedro II władzy i ustanowił Republikę.

Po proklamacji Republiki kraj przeszedł okres niestabilności politycznej. Rząd tymczasowy został ustanowiony jako sposób na zorganizowanie przejścia i przygotowania ziemi do utworzenia nowej konstytucji.

Główne cechy tymczasowego rządu

Rząd tymczasowy był naznaczony serią środków i reform, które starały się zmodernizować kraj i ustanowić fundamenty Nowej Republiki. Niektóre z głównych cech tego okresu to:

Organizacja konstytucji z 1891 r.

Rząd tymczasowy trwał aż do ogłoszenia pierwszej konstytucji republikańskiej w 1891 r. Niniejsza Konstytucja ustanowiła fundamenty nowego reżimu politycznego i zdefiniował prawa i obowiązki obywateli Brazylii.

Konstytucja z 1891 r. Ustanowiła również prezydencki system rządu, w którym prezydent jest wybierany przez popularne głosowanie i ćwiczy oddział wykonawczy.

Dziedzictwo tymczasowego rządu

Rząd tymczasowy pozostawił ważne dziedzictwo dla historii Brazylii. W tym okresie podstawy Republiki zostały ustanowione i wdrożyły reformy, które starały się zmodernizować kraj.

Pomimo trudności i wyzwań, tymczasowy rząd był fundamentalny dla konsolidacji nowego reżimu politycznego i budowy bardziej demokratycznego i egalitarnego narodu.

Krótko mówiąc, tymczasowy rząd był okresem przejściowym w historii Brazylii, naznaczona reformami i poszukiwaniem nowego porządku politycznego i społecznego. Jego dziedzictwo trwa do dziś, wpływając na sposób rządzenia i organizowanego kraju.